Ji bo demek dirêj di civata me de, Emerge Center Against Domestic Abuse heye ku jiyanek bê destdirêjî biafirîne, bidomîne û pîroz bike.

Ji sala 1975-an vir ve, em xizmetguzariyên stargeh û destwerdanê pêşkêş dikin, hewl didin ku bibihîzin û alîkariya wan kesan bikin ku jiyana wan ji ber tundî û destdirêjiyê tê wêrankirin û têkçûn.

Lê di rê de, me fêm kir ku heya ku em dest bi çareser kirina sedemên bingehîn ên tundûtûjiyê di civata xwe de bikin, em tenê bendek li ser pirsgirêkê dikin. Digel ku hebûna karûbarên piştevaniyê ji bo kes û malbatên ku destdirêjiyê dikişînin krîtîk e, em dizanin ku bersivdana destdirêjiyê dê di pêşerojê de wê nehêle.

Civakên me ji tundûtûjiyê têr bûne, ew bûye bersivek normalîzekirî ya ku xwe dispêre texmîn, bawerî û nirxa ku hêz û statûyê bi şiyana serdestî û kontrolkirinê diyar dike.

Ev yek bi xwe bi awayên ku hêz di nav têkiliyan de tê pênase kirin ve girêdayî ye. 

Bi gelemperî tevgerên ku kes bi hêz, serdestî û kontrolê re têkildar bi kar tînin ji hêla civaka me ve bi nezanî têne piştgirî kirin û ji bo bidestxistina guhertina pergalê û bi rastî jî têgihîştina "rawestandina destdirêjiya nav malê" hewce dike ku em her yekê rêyên ku em hêz û îmtiyazê di nav de bikar tînin de lêkolîn bikin. jiyana me bi xwe.

Her yek ji me xwedan civakên bingehîn e ku em tê de tevdigerin û ew bawerî û nirxên ku em wekî bingehîn digirin xurt dikin û di encamê de tevgerên me piştrast dikin.

Di heman demê de em di derbarê lihevhatina bi rolên zayendî yên seretayî re jî hatine fêr kirin ku çapek şîn pêşkêşî qaîdeyên eşkere dikin ka meriv çawa dibîne û dermankirina wan kesên ku ji ber nasnameya zayendî, nijadî, meyla zayendî an hin etîketek din wekî bilintir û jêrîn têne hesibandin.

Weke ferd em bi zanebûn an jî bêhiş qebûl dikin ku serdestî û êrîşkar îfadeyên xwezayî yên hêz û îmtiyazê ne. Girîng e ku were zanîn ku piraniya tevgerên ku ji hêla kesan ve têne bikar anîn ne "neqanûnî" ne an ne li gorî pênaseya qanûnî ya destdirêjî/şiddetê ne, lê ji hêla pênaseyê ve bi mebesta radestkirina hêz û îmtiyazê kontrol dikin an destdirêjî dikin.

Ev jî dikare li hember reftarên kesên din bêdeng bimîne û rengekî pejirandin û bihêzkirinê ye.

Dem hatiye ku civaka me li hev kom bibe û ji bo bidawîkirina destdirêjî û tundûtûjiya her cure tevbigere.

Dema ku em weke civak bixwazin bi dawî bibe wê tundî bi dawî bibe. Dema ku em bi hev re li ser serpêhatiyên xwe bipeyivin, dema ku em dest bi guhdarkirina li ser hewcedariyên xwe bikin dê tundî bidawî bibe. Li Tucson, şîdet dê biqede dema ku em dest bi girêdana bi embara êşê ya ku em hemî di encama şîdeta civaka xwe de heye, bi dawî bibe. Dema ku em amade bin em dikarin wiya bikin.

Bangewaziyek heye ku ji bo tundî û tundiyê bi dawî bibe û civakek ku evîn, rêzgirtin û ewlekarî ji bo her kesî li vî bajarî mafên bingehîn û bê binpêkirin bin ava bikin.

Pirs ne hewce ye ku em çi bikin, lê belê, gelo em amade ne ku tiştek bikin?