आदिवासी महिलांवरील हिंसाचार

देशी महिलांवरील हिंसाचार इतका सामान्य झाला आहे की आपण आपली स्वतःची शरीरे आपल्या मालकीची नसतात अशा एक अस्पष्ट, कपटी सत्यात बसलो आहोत. माझ्या या सत्याची पहिली आठवण कदाचित वयाच्या or किंवा years वर्षांच्या आसपास आहे, मी पिसिनेमो नावाच्या गावात हेडस्टार्ट कार्यक्रमात भाग घेतला. मला सांगितले गेले आठवते “कोणालाही तुम्हाला घेऊ देऊ नका” फील्ड ट्रिपवर असताना माझ्या शिक्षकांचा इशारा म्हणून. मला भीती वाटत आहे की खरं तर कोणी प्रयत्न करेल आणि "मला घेईल" पण मला त्याचा अर्थ काय हे समजले नाही. मला माहित आहे की मला माझ्या शिक्षकापासून दूर जावे लागेल आणि मी, or किंवा child वर्षाचे मूल म्हणून अचानक माझ्या सभोवतालच्या जागरूकतेबद्दल जागरूक झालो. मला आता हे समजले आहे की प्रौढ म्हणून, ती मानसिकता मला दिली गेली होती आणि मी ती माझ्या स्वत: च्या मुलांकडेही पाठविली होती. माझी सर्वात मोठी मुलगी आणि मुलगा दोघांनाही आठवते माझ्याकडून सूचना दिल्या जात आहेत “कोणालाही तुम्हाला घेऊ देऊ नका” ते माझ्याशिवाय कुठेतरी प्रवास करत होते. 

अमेरिकेतील आदिवासींविरूद्ध ऐतिहासिक हिंसाचारामुळे बर्‍याच आदिवासींमध्ये एक सामान्य परिस्थिती निर्माण झाली आहे की जेव्हा मला हरवलेल्या आणि खून झालेल्या आदिवासी महिला व मुलींना संपूर्ण अंतर्दृष्टी देण्यास सांगितले गेले.  आमच्या सामायिक जगण्याच्या अनुभवाबद्दल बोलण्यासाठी शब्द शोधण्यासाठी धडपड केली जे नेहमीच प्रश्‍नात पडते. मी म्हणेन तेव्हा आमची शरीरे आपली नाहीतमी ऐतिहासिक संदर्भात याबद्दल बोलत आहे. अमेरिकन सरकारने खगोलशास्त्रीय कार्यक्रम मंजूर केले आणि “प्रगती” च्या नावाखाली या देशातील आदिवासींना लक्ष्य केले. १ it s० च्या दशकापासून ते १ 1960 from० पासून भारतीय आरोग्य सेवेतील आदिवासींना जबरदस्तीने त्यांच्या जन्मभुमींमधून आरक्षणावर स्थलांतर करीत होते, किंवा त्यांच्या घरातून मुलांना चोख बोर्डिंग शाळांमध्ये बसवावे लागले, किंवा आमच्या महिलांवर जबरदस्तीने नसबंदी करावी. मूळ लोकांना हिंसाचाराने भरलेल्या जीवन कथेत जिवंत राहण्यास भाग पाडले गेले आहे आणि बहुतेक वेळा असे वाटते की आपण एखाद्या शून्याकडे ओरडत आहोत. आमच्या कथा बहुतेकांना अदृश्य आहेत, आमचे शब्द ऐकलेले नाहीत.

हे लक्षात ठेवणे महत्वाचे आहे की अमेरिकेत 574 Nations Nations आदिवासी राष्ट्रे आहेत आणि प्रत्येक देश अद्वितीय आहे. एकट्या अ‍ॅरिझोनामध्ये 22 वेगळ्या आदिवासी राष्ट्रे आहेत ज्यात अ‍ॅरिझोनाला होम म्हणतात अशा देशातील इतर राष्ट्रांमधून आलेल्या प्रत्यारोपणाचा समावेश आहे. तर हरवलेल्या आणि खून झालेल्या आदिवासी महिला व मुलींचा डेटा संकलन हे एक आव्हानात्मक आणि आचरणात आणणे अशक्य आहे. खून, बेपत्ता किंवा घेतलेल्या आदिवासी महिला आणि मुलींची खरी संख्या ओळखण्यासाठी आम्ही धडपडत आहोत. या चळवळीची दुर्दशा देशी महिला करीत आहेत, आम्ही आमच्या स्वत: च्या तज्ज्ञ आहोत.

काही समुदायांमध्ये, महिलांची हत्या निर्देशी नसलेल्या लोकांकडून केली जात आहे. माझ्या आदिवासींच्या समाजात 90% महिलांची हत्या केली गेली आहे, हे घरगुती हिंसाचाराचे थेट परिणाम होते आणि हे आमच्या आदिवासी न्यायव्यवस्थेत दिसून येते. आमच्या आदिवासी न्यायालयांमध्ये सुनावणी घेतलेली जवळपास 90% न्यायालयीन प्रकरणे ही देशांतर्गत हिंसाचाराची प्रकरणे आहेत. प्रत्येक केसचा अभ्यास भौगोलिक स्थानाच्या आधारावर भिन्न असू शकतो, परंतु माझ्या समाजात असे दिसते. गमावलेली आणि खून केलेली आदिवासी महिला आणि मुलींनी समजून घेणे अत्यावश्यक आहे की स्वदेशी महिला आणि मुलींवरील अत्याचार हिंसाचाराचा थेट परिणाम आहे. या हिंसाचाराची मुळे पुरातन विश्वास प्रणालींमध्ये अंतर्भूत आहेत जी आपल्या शरीराच्या योग्यतेबद्दल कपटी धडे शिकवतात - ज्या कारणास्तव कोणत्याही कारणास्तव आपल्या शरीरावर कोणत्याही किंमतीला घेण्याची परवानगी दिली जाते. 

घरगुती हिंसाचार रोखण्याच्या मार्गांविषयी आपण कसे बोलत नाही याबद्दल बोलण्याअभावी मी नेहमीच निराश होतो, परंतु त्याऐवजी आपण आदिवासी महिला आणि मुलींची बेपत्ता व खून कशी करावी याबद्दल कसे बोलत आहोत.  सत्य म्हणजे दोन न्याय व्यवस्था आहेत. १ s .० च्या दशकापासून असहमतीनुसार चुंबन घेण्यासह आणि कमीतकमी २ of महिलांना मारहाण करण्यासह बलात्कार, लैंगिक अत्याचार आणि लैंगिक छळ केल्याचा आरोप असलेल्या माणसाला अमेरिकेचे 26th वे राष्ट्रपती बनण्याची परवानगी मिळते. ही व्यवस्था त्या समानतेची आहे जी त्यांनी गुलाम असलेल्या महिलांवर बलात्कार करणा men्या पुरुषांच्या सन्मानार्थ कायदे बनवतात. आणि मग आमच्यासाठी न्याय व्यवस्था आहे; जिथे आपल्या शरीरावर होणारी हिंसा आणि आमचे मृतदेह घेणे हे अलीकडील आणि प्रकाशमय आहेत. कृतज्ञ, मी आहे.  

गेल्या वर्षी नोव्हेंबरमध्ये ट्रम्प प्रशासनाने एक्झिक्युटिव्ह ऑर्डर १13898 XNUMX XNUMX वर स्वाक्षरी केली आणि गहाळ आणि मर्डर केलेले अमेरिकन भारतीय आणि अलास्का नेटिव्हज यांना टास्क फोर्स बनवून "ऑपरेशन लेडी जस्टीस" म्हणून ओळखले जाते, ज्यामुळे अधिक प्रकरणे (निराकरण न झालेले आणि थंड प्रकरण) उघडण्याची अधिक क्षमता मिळेल. ) न्याय विभागातून अधिक पैसे वाटपाचे निर्देश देणारी आदिवासी महिला. तथापि, कोणतेही अतिरिक्त कायदे किंवा अधिकार ऑपरेशन लेडी जस्टिस बरोबर येत नाहीत. इतक्या कुटुंबाने इतके दिवस त्रास सहन करावा लागला आहे, या दुखापतीची आणि कबुलीची कबुली न देता, शांतपणे भारतीय देशातील शीत प्रकरणांचे निराकरण करण्याच्या कृती आणि प्राधान्यक्रमाने या आदेशात शांतपणे या आदेशात नमूद केले आहे. आमची धोरणे आणि स्त्रोतांचे प्राधान्य न मिळाल्यामुळे गहाळ झालेल्या आणि खून झालेल्या बर्‍याच देशी महिला आणि मुलींचे शांतता आणि मिटविणे आपल्याला ज्या मार्गाने प्राप्त होते त्या मार्गाने आपण पाळले पाहिजे.

10 ऑक्टोबर रोजी सवाना अ‍ॅक्ट आणि अदृश्य कायदा या दोहोंमध्ये कायदा झाला. आदिवासी, संघराज्य, राज्य आणि स्थानिक कायदा अंमलबजावणी दरम्यान आंतरराज्यीय सहकार्याविषयी मार्गदर्शन असणार्‍या आदिवासींशी सल्लामसलत करून सवाना कायद्यात मूळ अमेरिकन अमेरिकेच्या बेपत्ता झालेल्या आणि खून झालेल्या प्रकरणांना उत्तर देण्यासाठी प्रमाणित प्रोटोकॉल तयार करण्यात येतील. अदृश्य अधिनियम कायद्यांमुळे आदिवासींना प्रतिबंधात्मक प्रयत्न, अनुदान आणि हरवलेल्या संबंधित कार्यक्रमांची संधी मिळू शकेल (घेतले) आणि आदिवासींचा खून.

आजवर, महिलांवरील हिंसाचाराचा कायदा अद्याप सिनेटमधून पास होऊ शकलेला नाही. महिलांवरचा हिंसाचार कायदा हा असा नियम आहे जो सेवा न मिळालेल्या स्त्रिया आणि स्त्री-पुरुषांना संरक्षणाची छत्री प्रदान करतो. हा कायदा आहे ज्यामुळे आम्हाला हिंसाचाराच्या संतृप्तिने बुडत असलेल्या आपल्या समुदायांसाठी काहीतरी वेगळ्या गोष्टींवर विश्वास ठेवण्याची आणि कल्पना करण्याची परवानगी मिळाली. 

या बिले आणि कायदे आणि कार्यकारी ऑर्डरवर प्रक्रिया करणे हे एक महत्त्वाचे कार्य आहे ज्याने मोठ्या प्रकरणांवर प्रकाश टाकला आहे, परंतु मी अजूनही कव्हरेज गॅरेजच्या बाहेर जाण्याच्या आणि जिनांच्या बाहेर जाण्याच्या पार्किंगजवळ उभे आहे. एकट्या शहरात प्रवास करणा my्या माझ्या मुलींबद्दल मला अजूनही चिंता आहे. माझ्या समाजातील विषारी पुरुषत्व आणि संमतीला आव्हान देताना, त्याच्या फुटबॉल संघाला हिंसाचाराच्या परिणामाबद्दल आमच्या समुदायात संभाषण तयार करण्याच्या आमच्या प्रयत्नांमध्ये भाग घेण्यास परवानगी देण्यास मान्यता देण्यासाठी हायस्कूल फुटबॉल प्रशिक्षकाशी बोलणी केली. जेव्हा आदिवासींना संधी दिली जाते आणि ते स्वतःला कसे पाहतात यावर सामर्थ्य दिले जाते तेव्हा ते भरभराट होऊ शकतात. शेवटी, आम्ही अजूनही येथे आहोत.