Η αγάπη είναι μια πράξη—ένα ρήμα

Ο Bell Hooks είπε, «Αλλά η αγάπη είναι πραγματικά περισσότερο μια διαδραστική διαδικασία. Έχει να κάνει με το τι κάνουμε, όχι μόνο με το τι νιώθουμε. Είναι ρήμα, όχι ουσιαστικό».

Καθώς ξεκινά ο Μήνας Ευαισθητοποίησης για την Ενδοοικογενειακή Βία, σκέφτομαι με ευγνωμοσύνη την αγάπη που μπορέσαμε να κάνουμε πράξη για τους επιζώντες της ενδοοικογενειακής βίας και για την κοινότητά μας κατά τη διάρκεια της πανδημίας. Αυτή η δύσκολη περίοδος ήταν ο μεγαλύτερος δάσκαλός μου για τις πράξεις αγάπης. Έγινα μάρτυρας της αγάπης μας για την κοινότητά μας μέσω της δέσμευσής μας να διασφαλίσουμε ότι οι υπηρεσίες και η υποστήριξη παραμένουν διαθέσιμες για άτομα και οικογένειες που υφίστανται ενδοοικογενειακή βία.

Δεν είναι μυστικό ότι το Emerge αποτελείται από μέλη αυτής της κοινότητας, πολλά από τα οποία είχαν τις δικές τους εμπειρίες με πληγές και τραύματα, που εμφανίζονται καθημερινά και προσφέρουν την καρδιά τους στους επιζώντες. Αυτό ισχύει αναμφίβολα για την ομάδα του προσωπικού που παρέχει υπηρεσίες σε ολόκληρο τον οργανισμό—καταφύγιο έκτακτης ανάγκης, τηλεφωνική γραμμή, οικογενειακές υπηρεσίες, υπηρεσίες που βασίζονται στην κοινότητα, υπηρεσίες στέγασης και το εκπαιδευτικό μας πρόγραμμα ανδρών. Ισχύει επίσης για όλους όσους υποστηρίζουν το έργο άμεσης εξυπηρέτησης των επιζώντων μέσω των περιβαλλοντικών υπηρεσιών, των αναπτυξιακών και διοικητικών μας ομάδων. Ισχύει ιδιαίτερα για τους τρόπους με τους οποίους όλοι ζήσαμε, αντιμετωπίσαμε και κάναμε ό,τι μπορούσαμε για να βοηθήσουμε τους συμμετέχοντες να ξεπεράσουν την πανδημία.

Φαινομενικά εν μία νυκτί, εκτοξευθήκαμε σε ένα πλαίσιο αβεβαιότητας, σύγχυσης, πανικού, θλίψης και έλλειψης καθοδήγησης. Κοσκινίσαμε όλες τις πληροφορίες που κατέκλυσαν την κοινότητά μας και δημιουργήσαμε πολιτικές που προσπαθούσαν να δώσουν προτεραιότητα στην υγεία και την ασφάλεια των σχεδόν 6000 ατόμων που εξυπηρετούμε κάθε χρόνο. Βεβαίως, δεν είμαστε πάροχοι υγειονομικής περίθαλψης που είναι επιφορτισμένοι να φροντίζουμε όσους είναι άρρωστοι. Ωστόσο, εξυπηρετούμε οικογένειες και άτομα που κινδυνεύουν καθημερινά από σοβαρό κακό και σε ορισμένες περιπτώσεις θάνατο.

Με την πανδημία, αυτός ο κίνδυνος αυξήθηκε. Συστήματα στα οποία βασίζονται οι επιζώντες για βοήθεια που θα κλείσουν γύρω μας: βασικές υπηρεσίες υποστήριξης, δικαστήρια, απαντήσεις επιβολής του νόμου. Ως αποτέλεσμα, πολλά από τα πιο ευάλωτα μέλη της κοινότητάς μας εξαφανίστηκαν στη σκιά. Ενώ το μεγαλύτερο μέρος της κοινότητας ήταν στο σπίτι, τόσοι πολλοί άνθρωποι ζούσαν σε ανασφαλείς καταστάσεις όπου δεν είχαν ό,τι χρειάζονταν για να επιβιώσουν. Το lockdown μείωσε τη δυνατότητα των ατόμων που βιώνουν ενδοοικογενειακή κακοποίηση να λαμβάνουν υποστήριξη μέσω τηλεφώνου επειδή βρίσκονταν στο σπίτι με τον βίαιο σύντροφό τους. Τα παιδιά δεν είχαν πρόσβαση σε ένα σχολικό σύστημα για να έχουν ένα ασφαλές άτομο για να μιλήσουν. Τα καταφύγια Tucson είχαν μειωμένη ικανότητα να φέρουν άτομα. Είδαμε τις επιπτώσεις αυτών των μορφών απομόνωσης, συμπεριλαμβανομένης της αυξημένης ανάγκης για υπηρεσίες και υψηλότερα επίπεδα θνησιμότητας.

Ο Έργερ τυλίγεται από τον αντίκτυπο και προσπαθούσε να διατηρήσει επαφή με ασφάλεια με ανθρώπους που ζούσαν σε επικίνδυνες σχέσεις. Μεταφέραμε το καταφύγιο έκτακτης ανάγκης μέσα στη νύχτα σε μια μη κοινόχρηστη εγκατάσταση. Ωστόσο, οι εργαζόμενοι και οι συμμετέχοντες ανέφεραν ότι είχαν εκτεθεί στον COVID σε φαινομενικά καθημερινή βάση, με αποτέλεσμα τον εντοπισμό επαφών, μειωμένα επίπεδα προσωπικού με πολλές κενές θέσεις και προσωπικό σε καραντίνα. Εν μέσω αυτών των προκλήσεων, ένα πράγμα παρέμεινε ανέπαφο - η αγάπη μας για την κοινότητά μας και η βαθιά δέσμευσή μας σε όσους αναζητούν ασφάλεια. Η αγάπη είναι πράξη.

Καθώς ο κόσμος φαινόταν να σταματά, το έθνος και η κοινότητα ανέπνεαν την πραγματικότητα της ρατσιστικής βίας που εμφανίζεται εδώ και γενιές. Αυτή η βία υπάρχει και στην κοινότητά μας, και έχει διαμορφώσει τις εμπειρίες της ομάδας μας και των ανθρώπων που υπηρετούμε. Ο οργανισμός μας προσπάθησε να βρει πώς να αντιμετωπίσει την πανδημία, ενώ παράλληλα δημιούργησε χώρο και ξεκίνησε θεραπευτική εργασία από τη συλλογική εμπειρία της ρατσιστικής βίας. Συνεχίζουμε να εργαζόμαστε για την απελευθέρωση από τον ρατσισμό που υπάρχει παντού γύρω μας. Η αγάπη είναι πράξη.

Η καρδιά της οργάνωσης συνέχιζε να χτυπά. Πήραμε τηλέφωνα των πρακτορείων και τα συνδέαμε στα σπίτια των ανθρώπων για να συνεχίσει να λειτουργεί η τηλεφωνική γραμμή. Το προσωπικό άρχισε αμέσως να φιλοξενεί συνεδρίες υποστήριξης από το σπίτι τηλεφωνικά και στο Zoom. Το προσωπικό διευκόλυνε ομάδες υποστήριξης στο Zoom. Πολλοί υπάλληλοι συνέχισαν να βρίσκονται στο γραφείο και ήταν κατά τη διάρκεια και τη συνέχιση της πανδημίας. Το προσωπικό πήρε επιπλέον βάρδιες, εργάστηκε περισσότερες ώρες και κατείχε πολλές θέσεις. Οι άνθρωποι μπαινόβγαιναν. Κάποιοι αρρώστησαν. Μερικοί έχασαν στενά μέλη της οικογένειας. Συνεχίσαμε συλλογικά να εμφανιζόμαστε και να προσφέρουμε την καρδιά μας σε αυτή την κοινότητα. Η αγάπη είναι πράξη.

Κάποια στιγμή, ολόκληρη η ομάδα που παρείχε υπηρεσίες έκτακτης ανάγκης έπρεπε να τεθεί σε καραντίνα λόγω πιθανής έκθεσης στον COVID. Ομάδες από άλλες περιοχές του οργανισμού (διοικητικές θέσεις, συγγραφείς επιχορηγήσεων, έρανοι) εγγράφηκαν για να παραδώσουν τρόφιμα σε οικογένειες που ζουν στο καταφύγιο έκτακτης ανάγκης. Το προσωπικό από όλη την υπηρεσία έφερε χαρτί υγείας όταν το βρήκε διαθέσιμο στην κοινότητα. Κανονίσαμε ώρες παραλαβής για να έρθουν οι άνθρωποι στα γραφεία που ήταν κλειστά, ώστε οι άνθρωποι να μπορούν να παραλάβουν κουτιά τροφίμων και είδη υγιεινής. Η αγάπη είναι πράξη.

Ένα χρόνο αργότερα, όλοι είναι κουρασμένοι, κουρασμένοι και πληγωμένοι. Ωστόσο, οι καρδιές μας χτυπούν και εμφανιζόμαστε για να παρέχουμε αγάπη και υποστήριξη σε επιζώντες που δεν έχουν πού αλλού να στραφούν. Η αγάπη είναι πράξη.

Φέτος, κατά τη διάρκεια του Μήνα Ευαισθητοποίησης για την Οικογενειακή Βία, επιλέγουμε να αναδείξουμε και να τιμήσουμε τις ιστορίες των πολλών εργαζομένων της Emerge που βοήθησαν αυτόν τον οργανισμό να παραμείνει σε λειτουργία, ώστε οι επιζώντες να έχουν ένα μέρος όπου θα μπορούσε να υπάρξει υποστήριξη. Τους τιμούμε, τις ιστορίες πόνου τους κατά τη διάρκεια της ασθένειας και της απώλειας, τον φόβο τους για το τι θα επακολουθούσε στην κοινότητά μας—και εκφράζουμε την ατελείωτη ευγνωμοσύνη μας για τις όμορφες καρδιές τους.

Ας θυμηθούμε φέτος, αυτόν τον μήνα, ότι η αγάπη είναι πράξη. Κάθε μέρα του χρόνου, η αγάπη είναι μια δράση.