راهی اساسی برای ایمنی و عدالت

در برنامه مداخله Batterer (BIP) ما نیاز داریم که مردان با جزئیات دقیق رفتارهای کنترل کننده و توهین آمیز را که استفاده کرده اند و تأثیرات این رفتارها بر شرکا ، کودکان و جوامع را ذکر کنند. ما این کار را برای شرم آور کردن مردان نمی کنیم. در عوض ، ما از مردان می خواهیم که برای دیدن روش های جدید حضور در جهان و ایجاد جوامع امن تر برای همه ، نگاهی رک و راست به خود بیندازند. ما یاد گرفته ایم که - برای مردان - مسئولیت پذیری و تغییر در نهایت منجر به رضایت بیشتر زندگی می شود. همانطور که در کلاس می گوییم ، نمی توانید آن را تغییر دهید تا زمانی که نام آن را بگذارید.

ما همچنین گوش دادن را در کلاسهای خود اولویت داریم. مردان یاد می گیرند با تامل در مقالاتی مانند قلاب زنگ ، صدای زنان را بشنوند اراده تغییر و ویدیوهایی مانند "عایشه سیمونز" نه مستند تجاوز. مردان هنگام بازخورد به یکدیگر بدون پاسخ دادن گوش دادن را تمرین می کنند. ما نیازی به موافقت مردان با گفته ها نداریم. در عوض ، مردان یاد می گیرند که بشنوند تا حرفهای طرف مقابل را بفهمند و احترام را نشان دهند.

بدون گوش دادن ، چگونه خواهیم توانست تأثیرات اعمال خود را بر دیگران کاملا درک کنیم؟ چگونه یاد خواهیم گرفت که چگونه با روشهایی که ایمنی ، عدالت و بهبودی را در اولویت قرار می دهد ، پیش برویم؟

همین اصول گوش دادن ، گفتن حقیقت و پاسخگویی در سطح جامعه و جامعه اعمال می شود. آنها مانند پایان دادن به خشونت خانگی و جنسی ، به پایان دادن به نژادپرستی سیستمی و ضد سیاهی نیز اعمال می شوند. مسائل در هم تنیده شده اند.

In عدالت از جایی شروع می شود که خشونت علیه زنان سیاه پوست پایان یابد، خانم اردن نقاط را بین نژادپرستی و خشونت خانگی و جنسی پیوند می دهد.

خانم جردن ما را به چالش می کشد تا "آثار برده داری و استعمار" را که افکار ، اقدامات روزمره ، روابط ، خانواده ها و سیستم های ما را تزریق می کند ، شناسایی و کاوش کنیم. این اعتقادات استعماری - این "بناهای تاریخی متفقین" که ادعا می کنند برخی از مردم حق دارند دیگران را کنترل کنند و بدن ، منابع و حتی زندگی خود را به میل خود بگیرند - ریشه خشونت علیه زنان ، برتری سفیدپوستان و ضد سیاهی است. 

تجزیه و تحلیل خانم جردن مربوط به 38 سال تجربه کار ما با مردان است. ما در کلاس های درس خود حق اطاعت از زنان و کودکان را نمی آموزیم. و ، در کلاسهای درس ، کسانی که سفیدپوست هستند حق توجه ، زحمت و تبعیت سیاه پوستان و رنگین پوستان را ندارند. مردان و سفیدپوستان این استحقاق را از جامعه و هنجارهای اجتماعی که توسط موسساتی که در جهت منافع مردان سفیدپوست نامرئی هستند ، می آموزند.

خانم جردن تأثیرات مخرب ، امروزی تبعیض نژادی و نژادپرستی را بر زنان سیاه پوست بیان می کند. او برده داری و وحشت زنان سیاه پوست را در روابط بین فردی امروز به هم پیوند می دهد ، و او نشان می دهد که چگونه ضد سیاه پوستی سیستم های ما ، از جمله سیستم حقوقی کیفری را از راه هایی که زنان سیاه پوست را به حاشیه می برد و به خطر می اندازد ، تزریق می کند.

این حقایق سخت برای بسیاری از ما است. ما نمی خواهیم حرف خانم جوردن را باور کنیم. در واقع ، ما آموزش دیده و اجتماعی شده ایم تا به صدای او و دیگر صدای زنان سیاه گوش ندهیم. اما ، در جامعه ای که برتری سفید و ضد سیاه پوستی صدای زنان سیاه پوست را به حاشیه می برد ، ما باید گوش دهیم. در گوش دادن ، ما به دنبال یادگیری یک مسیر رو به جلو هستیم.

همانطور که خانم جوردن می نویسد ، "ما می دانیم که عدالت چگونه به نظر می رسد هنگامی که می دانیم چگونه سیاه پوستان و به ویژه زنان سیاه را دوست داشته باشیم ... جهانی را تصور کنید که زنان سیاه پوست در آن بهبود می یابند و سیستم های پشتیبانی و پاسخگویی واقعی فقط ایجاد می کنند. نهادهایی را تصور کنید که از افرادی متعهد می شوند که در نبردها برای آزادی و عدالت سیاه پوستان توطئه می کنند ، و متعهد به درک اساسی لایه لایه سیاست های مزارع هستند. تصور کنید برای اولین بار در تاریخ از ما دعوت می شود که بازسازی را به اتمام برسانیم. "

همانطور که در کلاسهای BIP با مردان ، حساب کردن در مورد سابقه آسیب رساندن به زنان سیاه پوست کشور ما پیش زمینه تغییر است. گوش دادن ، گفتن حقیقت و پاسخگویی پیش شرط عدالت و شفابخشی ، ابتدا برای بیشترین آسیب دیدگان و سپس سرانجام ، برای همه ما است.

نمی توانیم آن را تغییر دهیم تا زمانی که نام آن را بگذاریم.